Wait! Don’t start yet! Put some –appropriate- music on first!
Παρακολούθησα το πρώτο μου fashion show στο Παρίσι το Φεβρουάριο του 2012. Ήταν μια πρόσκληση που μου δόθηκε -έτσι απλά- γιατί έκανα την πρακτική μου σε ένα Παρισινό γραφείο τύπου στη μόδα. Για μένα όμως ήταν μια μεγάλη εμπειρία για την οποία, -όχι- δεν είχα παρακαλέσει, ούτε την είχα ακριβώς ονειρευτεί. Η μεγαλύτερή μου φιλοδοξία μέχρι τότε ήταν να μπορέσω να φύγω από την Ελλάδα και τον ασφαλή κύκλο μου και να ζήσω στο εξωτερικό μόνη μου, ξένη μεταξύ ξένων.
J by Jordy fashion show SS18 in an incredible location, the Hotel Kergorlay Langsdorff
In between shows
Γι’ αυτή την πρόσκληση θα νιώθω πάντα ευγνωμοσύνη, όπως και για 2-3 άλλες ακόμη λίγα χρόνια αργότερα, οι οποίες δεν έγραφαν το όνομά μου, όμως μου παραχωρήθηκαν με πολλή αγάπη και μου έδωσαν την ευκαιρία να παρακoλουθήσω κάποια πολύ σπουδαία show που άλλοι ονειρεύονται να ζήσουν χρόνια, -αλλά τις περισσότερες φορές μένουν μονάχα όνειρα-, και τελικά μου έδειξαν ένα δρόμο που δεν είχα την παραμικρή ιδέα πως θα βρω τόσο συναρπαστικό.
Manish Arora’s pastel collection SS18 with psychedelic prints was “ready for love”
Karl, who?
Walking around the city
Από εκείνον το Φεβρουάριο, η μόνη φορά που έχασα κάποια εβδομάδα μόδας, ήταν όταν προέκυψε ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας στο οικογενειακό μου περιβάλλον και ήθελα να βρίσκομαι στην Ελλάδα. Δύο φορές το χρόνο, πριν από μια βδομάδα prêt-à-porter, προετοιμάζομαι ένα μήνα περίπου, στέλνω μετρημένα πάνω από 100 e-mails και οργανώνω άλλα 100 πράγματα για να μπορέσω να καλύψω τα έξοδα, γιατί Παρίσι είναι αυτό, μην το ξεχνάμε, η πόλη του φωτός πουλάει ακριβά το κορμί της.
Issey Miyake’s SS18 collection, inspired by the frigid landscapes of Iceland
Όλη αυτή η διαδικασία, έξι χρόνια τώρα εμπεριέχει αμέτρητα “όχι” και πολύ λίγα αλλά σημαντικά “ναι”. Όταν από πίσω σου δεν βρίσκεται ένας διεθνής τίτλος περιοδικού και δη όταν προέρχεσαι από την Ελλάδα, όπου η αγοραστική δύναμη για brands τέτοιου βεληνεκούς έχει μειωθεί στο απειροελάχιστο, οι πόρτες των show κάθε άλλο παρά διάπλατα ανοίγουν. Όταν και από τα ελληνικά media το ενδιαφέρον κινείται σε χαμηλά επίπεδα, είτε λόγω αδυναμίας πληρωμής ενός αποκλειστικού, εμπειρικού άρθρου είτε λόγω του ότι μπορούν να έχουν παρόμοια θέματα ως μεταφράσεις από το διεθνές δίκτυο τους ή από sites του εξωτερικού, ξέρεις πως το μοναδικό κίνητρο που υπάρχει είναι το πάθος σου γι’ αυτό και μόνο αυτό.
I checked in at the Longchamp Showroom
Και όχι δεν εννοώ το πάθος μου για τη μόδα. Αγαπώ τη μόδα και ενίοτε με εντυπωσιάζει αλλά δεν είμαι παθιασμένη μαζί της. Αυτό που με παθιάζει είναι η στιγμή του fashion show, εκείνη η στιγμή που η μουσική ξεκινά και η δουλειά ενός ολόκληρου χρόνου αρχίζει να παρελαύνει πάνω στο απαστράπτον catwalk. Με παθιάζει επίσης που η εβδομάδα μόδας ντύνει το Παρίσι με τα γιορτινά του και κάθε μέρα η πόλη βιώνει πολλές γιορτές μαζί, που μπορώ να τρυπώσω σε backstages, να βρεθώ σε luxury party σε κάποιο private club του Παρισιού, να μπω σε εντυπωσιακά κτήρια που δεν φανταζόμουν ποτέ, γιατί εκεί γίνεται η παρουσίαση κάποιου brand, να πιω τη σαμπάνια μου μέσα σ΄ένα χώρο με τα πιο σημαντικά πρόσωπα μόδας του πλανήτη ή ακόμη και να γνωρίσω άτομα που έβλεπα από μακριά.
My favorite (probably you already know that) fashion designer, Valentine Yudashkin
Μια εβδομάδα γεμάτη απεριόριστες πιθανότητες. Αυτή είναι για μένα η εβδομάδα μόδας στο Παρίσι. Μια εβδομάδα κατά τη διάρκεια της οποία τελικά, με παθιάζει η εκδοχή του εαυτού μου, η εκδοχή της ζωής που ζω. Εντάξει, δεν ανακάλυψα και την Αμερική με αυτή τη διαπίστωση και ποιος δεν θα ήθελε να ζήσει έστω και για μια φορά όλα αυτά;
Mira Mikati’s presentation was so cool!
Φτάνει όμως η στιγμή που ακόμη κι ένα τέτοιο όνειρο μπορεί να γίνει safe mode ή αλλιώς συνήθεια. Φτάνει η στιγμή που οι προσκλήσεις που έχεις πετύχει μέχρι σήμερα δεν είναι αρκετές. Θέλεις να παρακολουθήσεις ένα πιο σημαντικό fashion show, να μπεις σ’ εκείνο το party που είναι αυστηρά για πολύ λίγους, να βιώσεις μια εμπειρία πολύ διαφορετική απ’ αυτές που έχεις ζήσει μέχρι σήμερα. Μη με παρεξηγήσεις, δεν είμαι αχάριστη, αντίθετα είμαι πολύ ευγνώμων κάθε φορά που τελειώνει ένα Paris Fashion Week. Ίσως να ευθύνεται η ανθρώπινη φύση μας που θέλει πάντα το κάτι παραπάνω για να μας πάει πιο μπροστά ή ίσως να φταίει που είμαι μια αθεράπευτη Τοξοτίνα και πάντα αναζητώ νέες περιπέτειες για να μη βαριέμαι.
Oh, Chatelles, you make my feet fly!
Όπως και να έχει, εύχομαι η επόμενη φορά να με βρει με νέες προκλήσεις, είμαι καθόλα έτοιμη να τις υποδεχτώ. Μέχρι τότε, ενδιάμεσα βλέπεις φωτογραφίες από το φετινό Paris Fashion Week SS ’18, λίγο επεισοδιακό αλλά σίγουρα απολαυστικό.
Isabel Felmer SS18 “Sayoko Geisha Doll” Fashion Presentation
All my outfits during PFW: Perfectdress.gr
All photos by me
If you follow me on Instagram (@polinetta_) you might also noticed some of these photos that are always on my happy dreams…
À bientôt
The content & photos on this blog are licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivs 3.0 Unported License.
You may not republish, copy or modify the content and use the photos without my permission.
katinaki
Τέλειες οι φωτογραφίες σου. Δε ζεις πλέον στο Παρίσι?