Wait! Don’t start yet! Put some –appropriate- music on first!

Ήθελα πολλά χρόνια να επισκεφτώ τα Μάταλα, να μπω μέσα στις σπηλιές των Χίπις, που στο μυαλό μου είχαν πάρει μυθικές διαστάσεις, να φανταστώ πώς ζούσαν, πώς περνούσαν τις μέρες και τις νύχτες τους κάτω από τον έναστρο Κρητικό ουρανό. Ίσως και ν’ άκουγα τις φωνές της Janis Joplin, του Bob Dylan, της Joan Maez ν’ αντηχούν από τα πέτρινα τοιχώματα ή το τραγούδι της Joni Michell “Carey” να ταξιδεύει πάνω από το βαθύ μπλε της θάλασσας των Ματάλων.

The night is a starry dome
And they’re playin’ that scratchy rock & roll
Beneath the Matala Moon

Από μικρή είχα μεγάλη περιέργεια να μαθαίνω πως ζούσαν οι άνθρωποι τα παλιότερα χρόνια. Έτσι πριν βρεθώ στα Μάταλα, είχα διαβάσει όλη την ιστορία των Χίπις σ’ αυτό το ψαροχώρι της δεκαετίας του ’60 και στις σπηλιές του, που είχαν λαξέψει στα βράχια της περιοχής, οι προϊστορικοί κάτοικοι του νησιού, στη διάρκεια της Νεολιθικής Εποχής και αργότερα, κατά τη Ρωμαϊκή Κατοχή, χρησιμοποιήθηκαν ως τάφοι.

Οι πρώτοι που πήγαν στα Μάταλα και έμειναν στις σπηλιές, ήταν οι Μπήτνικς, το 1965, αυτοί οι μποέμ ηδονιστές που εξυμνούσαν την απεξάρτηση από τη συντηρητική κοινωνία, το αμερικάνικο όνειρο και την απόκτηση υλικών αγαθών και πειραματίζονταν με το σεξ και τις παραισθησιογόνες ουσίες. Δύο χρόνια αργότερα, κατέφτασαν και οι Χίπις. Έμεναν στις σπηλιές σαν πρωτόγονοι, το χειμώνα φορούσαν προβιές και το καλοκαίρι κυκλοφορούσαν ημίγυμνοι. Οι περισσότεροι ήταν ανώτερης μόρφωσης και είχαν επιλέξει συνειδητά να απέχουν από τις ανέσεις της ανιαρής και μίζερης καταναλωτικής κοινωνίας. Αποζητούσαν ειρήνη και διαλογισμό. Ήθελαν να ενωθούν με τη  Μητέρα Φύση, να γίνουν «Children of God».

Μέσα σ’ αυτές τις σπηλιές άνθισε κι ένας έρωτας που θα μείνει για πάντα στην rock ιστορία, αφού επιστεγάστηκε από ένα παιδί, αθάνατο. Το τραγούδι “Carey” που έγραψε η Joni Mitcell για τον Carey, ένα Χίπι που είχε έρθει από την Αμερική για να βρει το αληθινό νόημα της ζωής, ν’ ανακαλύψει την αλήθεια του.

Come on down to the Mermaid Cafe
And I will buy you a bottle of wine
And we’ll laugh and toast to nothing and
Smash our empty glasses down

Θα πιούμε στην υγεία του τίποτα, -λέει ο στίχος- σε αυτό το τίποτα που εσωκλείει την έννοια της απόλυτης ελευθερίας, που σύντομα θα σταματούσε βίαια από τη χούντα.

Τα Μάταλα έγιναν γνωστά μ’ έναν κάπως ανορθόδοξο τρόπο. Πρώτος που εξεγείρεται κατά των χίπιδων, είναι ο Μιχάλης Βάμβουκας, ο οποίος αν και νέος, σκανδαλίζεται από τα μπικίνι των κοριτσιών και αρχίζει να στέλνει επιστολές στην κρητική εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ ζητώντας να απομακρυνθούν οι «χυδαίοι» αλλά και στον Δεσπότη της περιοχής, τον οποίον και πείθει πως κινδυνεύει η Ορθοδοξία. Τότε ο Μητροπολίτης Τιμόθεος (μετέπειτα Αρχιεπίσκοπος Κρήτης) βγάζει εγκύκλιο που τάσσεται κατά των χίπιδων. Η εγκύκλιος δημοσιεύεται και από εφημερίδες της Αθήνας και τα νέα φτάνουν ως το εξωτερικό. Το Αμερικανικό περιοδικό παγκόσμιας κυκλοφορίας Life στέλνει δημοσιογράφο για ρεπορτάζ στα Μάταλα. Αυτό ήταν. Τον Ιούλιο του 1968, το περιοδικό κυκλοφορεί με εξώφυλλο που απεικόνιζε ένα νεαρό ζευγάρι σε μια σπηλιά στα Μάταλα, με κείμενο του Thomas Thompson και τις εκπληκτικές φωτογραφίες του Denis Cameron. Όλος ο κόσμος διαβάζει για τα Μάταλα, τη Γη της Επαγγελίας των Χίπιδων!

Το Καλοκαίρι του 1969, όμως η Κρητική εφημερίδα “Μεσόγειος” χαρακτηρίζει τους Χίπιδες “βρωμερούς”, “ανισόρροπους” και “ανώμαλους” και το σπουδαιότερο, πως “θέλουν να δημιουργήσουν το τρίτο φύλο”. Ύστερα από τέτοια δημοσιεύματα, ο Εισαγγελέας Ηρακλείου Μιχάλης Τσεβάς διατάζει έρευνα στις σπηλιές των Ματάλων. Οι αστυνομικές δυνάμεις, κάνουν αιφνιδιαστικές επιχειρήσεις ημέρα και νύχτα για να εξακριβώσουν αν γίνονταν όργια. Αποδείξεις για κατασκευή τρίτου φύλου δεν βρέθηκαν, βρέθηκε όμως χόρτο που συντέλεσε σε δεκαεπτά συνολικά καταδίκες.

Η χούντα δεν είχε πάρει θέση στο ζήτημα των Ματάλων μέχρι και τον Απρίλιο του 1970, ίσως γιατί μια επιχείρηση σκούπα, θα εξέθετε τον Παπαδόπουλο στο εξωτερικό. Στα τέλη εκείνης της Άνοιξης όμως, καταφτάνει η παραγγελιά από την Αμερική. Τα Μάταλα πρέπει να κλείσουν. Ο λόγος; Ως… Χίπιδες στα Μάταλα, εκτός από τους αυθεντικούς, ζουν και μερικοί γιαλαντζί. Κάποιοι στρατιώτες που το είχαν σκάσει από την Αμερική γιατί είχαν κληρωθεί αλλά αρνήθηκαν να πάνε στον πόλεμο του Βιετνάμ. Ο Νίξον ήθελε να τιμωρήσει αυτούς τους λιποτάκτες στρατιώτες, χωρίς να φανούν οι Αμερικανικές δυνάμεις. Οι σπηλιές αδειάζουν.

Σήμερα, οι σπηλιές των Ματάλων έχουν περιφραχτεί, προστατεύονται από την Αρχαιολογική Υπηρεσία και είναι επισκέψιμες αλλά κανείς δεν επιτρέπεται να ζήσει εκεί ή να διανυκτερεύσει. Ωστόσο, υπάχουν λίγοι ακόμη Χίπις που μένουν σε σπηλιές στα γύρω βουνά, όπως μου είπαν οι κάτοικοι, συνεχίζοντας τον μποέμ τρόπο ζωής.

Info: 

*Τα Μάταλα βρίσκονται 71χλμ νότια από το Ηράκλειο. Υπολόγισε ότι θα χρειαστείς μια ώρα περίπου για να φτάσεις.
*Ο δρόμος για τα Μάταλα είναι ασφαλτοστρωμένος και με πολύ καλή σήμανση.
*Αν έρχεσαι από Χανιά, θα πας πρώτα στο Ρέθυμνο και από εκεί θα πάρεις το δρόμο προς Σπήλι. Συνέχισε για Αγία Γαλήνη και Τυμπάκι. Μετά το Τυμπάκι θα κατευθυνθείς προς Φαιστό και Μάταλα.
*Θα χρειαστείς περίπου μια ώρα από Ρέθυμνο για Μάταλα, ενώ από Χανιά σχεδόν 2 ώρες συνολικά.
*Η είσοδος είναι 3€ το άτομο.

Outfit: Billy’s 

More photos & videos on Instagram (@lavienblog) ♥

À bientôt      

Photos by me/ Photos of me by Kostas Sar. 

The content & photos on this blog are licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivs 3.0 Unported License.
You may not republish, copy or modify the content and use the photos without my permission.