Ο Μπάλος μοιάζει λες και κάποιο θεϊκό χέρι, τοποθέτησε αυτό το κομμάτι γης σε ακριβώς αυτό το σημείο, στην υπέροχη Κρήτη και το πλαισίωσε με αποχρώσεις του μπλε, εξωτικά υδάτινα μονοπάτια που μαγεύουν με το που τα αντικρίσεις.
Μπορεί πέρα από τη Βραζιλία, ακόμη να μην έχουν γραφτεί άλλοι εξωτικοί παράδεισοι στις σελίδες του διαβατηρίου μου, αλλά αρκεί που ξέρω να ψάξω στην ίδια μου τη χώρα. Γιατί στην Ελλάδα τα βρίσκεις όλα. Ακόμη και εξωτικούς προορισμούς.
Ήθελα πολλά χρόνια να επισκεφτώ τα Μάταλα, να μπω μέσα στις σπηλιές των Χίπις, που στο μυαλό μου είχαν πάρει μυθικές διαστάσεις, να φανταστώ πώς ζούσαν, πώς περνούσαν τις μέρες και τις νύχτες τους κάτω από τον έναστρο Κρητικό ουρανό.
Μπορεί να μοιάζουν εξωτικές, παραλίες που θα βρίσκαμε στην άλλη άκρη του κόσμου, αλλά είναι στα πόδια μας, στη μοναδική Κρήτη με εικόνες που δημιουργούν από μόνες τους συναισθήματα που δεν ξεχνιούνται εύκολα!
Περπατάω στα σοκάκια της παλιάς πόλης των Χανίων και νιώθω πως βρίσκομαι σε μια χρονοκάψουλα που την έχουν αγγίξει Έλληνες, Ενετοί, Τούρκοι, Εβραίοι και Αιγύπτιοι.
Όταν αντίκρισα από το καραβάκι ένα μικρό κολπίσκο μόλις δύο μίλια δυτικά των Σφακίων, στη νότια Κρήτη, με την χαρακτηριστική άσπρη μπλε ομορφιά, νόμιζα πως ονειρευόμουν!
Υπάρχει μια λίμνη στη Κρήτη, με τη γοητεία μιας απόκοσμης ομορφιάς. Τα νερά της αλλάζουν χρώματα μαγικά, η αύρα της είναι δυνατή σαν να σε διαπερνούν ηλεκτρομαγνητικά κύματα και μια μελωδία μοιάζει να βγαίνει από το νερό.
Όταν άκουσα για πρώτη φορά πως υπάρχει ένα χωριό λίγα χιλιόμετρα έξω από τα Χανιά, χωρίς το αγαθό που κατέχει πλέον την πρωτοκαθεδρία στο δυτικό πολιτισμό μας, -το ηλεκτρικό ρεύμα-, η περιέργειά μου φούσκωσε σαν μπαλόνι!