Wait! Don’t start yet! Put some –appropriate- music on first!

Όταν θέλω να νιώσω πως είμαι διακοπές αλλά δεν έχω τον απαραίτητο χρόνο να απομακρυνθώ από την πρωτεύουσα, σαλπάρω για Πόρο, αυτό το μικρό διαμάντι του Αργοσαρωνικού που μοιάζει σαν κομμάτι παζλ που λείπει από την Πελοπόννησο, απέναντι από την περιοχή του Γαλατά.

Δεν απόρησα ποτέ γιατί το νησί αγαπήθηκε τόσο από τον Σεφέρη και τον Χένρι Μίλλερ, γιατί η αρχοντιά του σε πλημμυρίζει από την πρώτη στιγμή που θα πατήσεις το πόδι σου στη στεριά του, από το πρώτο λεπτό που το επιβλητικό του ρολόι θ’ αρχίσει να μετρά τις όμορφες στιγμές σου στο έδαφός του και τα νεοκλασικά του κτήρια θα σε περιτυλίξουν με μια γλυκιά νοσταλγία.

Όμως ψέματα δε θα πω, το πρώτο πράγμα που κάνω με το που φτάνω στον Πόρο, δεν είναι να περιπλανηθώ στα σοκάκια του αλλά να πάω αμέσως στο Λιμανάκι της Αγάπης, αυτή τη μικρή παραλία, όπου τα πεύκα φτάνουν μέχρι τη θάλασσα και η ηρεμία της παίρνει από πάνω μου κάθε άγχος που κουβάλησα μαζί μου από την Αθήνα. Τις επόμενες μέρες ακολουθεί πάντα το ξενοδοχείο Sirene Blue Resort, χτισμένο σε ένα βράχο πάνω από τη θάλασσα, το οποίο περιβάλλεται από μια πράσινη όαση γεμάτη πεύκα. Κάθε φορά ανυπομονώ να θαυμάσω τη θέα του και να βουτήξω από το ξύλινο deck του. Τελευταίο αφήνω τον Ρωσικό Ναύσταθμο, που αποτελούσε σταθμό τροφοδοσίας του ρωσικού στόλου. Το 1989 το Υπουργείο Πολιτισμού χαρακτήρισε τα κτήρια του Ρωσικού Ναυστάθμου ιστορικά και διατηρητέα μνημεία, ορίζοντας ζώνη προστασίας 100 μέτρων γύρω από το περίγραμμά τους. Ωστόσο, οφείλω να πω πως η θάλασσα στην παραλία αυτή μ’ έχουν απογοητεύσει τελευταία.

Sirene Blue Resort 

Ρωσικός Ναύσταθμος

Τον Πόρο τον αγαπώ και για τα ασβεστωμένα σοκάκια του με τις περιποιημένες αυλές με τις γλάστρες, στις παλιές γειτονιές, στην «Παλιά Χώρα» όπως τις αποκαλούν οι ντόπιοι. Ακολουθώ πάντα ανοδική πορεία, μέχρι να φτάσω στο ιστορικό ρολόι, σήμα κατατεθέν του νησιού από το 1927, απ’όπου απολαμβάνω την πανοραμική θέα του αργοσαρωνικού κόλπου.

Όταν αισθάνομαι πεινασμένη, -το οποίο συμβαίνει συχνότατα, οι φίλοι μου κάλλιστα θα επιβεβαιώσουν με πολλές ιστορίες να συνοδεύουν την επιβεβαίωση-, πάω στον “Κήπο“, μια ταβέρνα- καταπράσινο κήπο με πορτοκαλιές, βουκαμβίλιες και γιασεμί για εκλεκτούς μεζέδες. Θα τον βρεις ανεβαίνοντας τα γραφικά πλακόστρωτα σοκάκια του Πόρου, λίγο πριν τον Άϊ Γιώργη, σε ένα όμορφο σημείο που κοιτάει στην θάλασσα στο κέντρο της πόλης του Πόρου, μπροστά από τον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Γεωργίου, μόλις 4 λεπτά από το λιμάνι της πόλης. Ο Πόρος έχει τα πάντα, όμορφα ταβερνάκια στα πλακόστρωτα σοκάκια του, μπαράκια δίπλα στη θάλασσα, παραλίες πνιγμένες στα πεύκα και προπάντων φινέτσα που συνδυάζεται από μια απίστευτη χαλαρότητα. Αυτή τη χαλαρότητα όπου ένα ζεστό Σάββατο καλοκαιριού στο σπίτι σου στην Αθήνα, πήρες την απόφαση να πάρεις ένα sac voyage, να μπεις στο καράβι για Πόρο και σε δύο ώρες και 15 λεπτά να βρεθείς διακοπές. Αν δεν είναι αυτό ανεκτίμητο, τότε τι;

If you follow me on Instagram (@polinetta_) you might also noticed some of these photos that are always on my happy dreams…

À bientôt      

Photos taken by me 

The content & photos on this blog are licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivs 3.0 Unported License.
You may not republish, copy or modify the content and use the photos without my permission.