Wait! Don’t start yet! Put some –appropriate- music on first!
Μου είναι εξαιρετικά δύσκολο να αποχαιρετήσω το καλοκαίρι. Όσες βουτιές κι αν έχω κάνει σε καταγάλανα νερά, όσο κι αν έχω εισπνεύσει θαλασσινή αύρα, όσο κι αν έχω νιώσει το ζεστό άγγιγμα του ήλιου να χαϊδεύει κάθε σπιθαμή του κορμιού μου, πάντα αποζητώ κι άλλο, λίγο ακόμη καλοκαίρι, λίγο ακόμη ξενοιασιά, περπατώντας ξυπόλητη πάνω στην απαλή άμμο.
Ο Σεπτέμβρης είναι ο απόλυτος σύμμαχός μου σ΄αυτή την ιστορία. Τη στιγμή που οι περισσότεροι αρχίζουν να φλερτάρουν με την ιδέα να βάλουν τα κεφάλια μέσα, εγώ το ζω σαν να είμαστε (ακόμη) στην καρδιά του καλοκαιριού. Κολλάω Παρασκευή ή (και) Δευτέρα στο Σαββατοκύριακο και κάνω mini διακοπές, παίρνω μικρές δόσεις καλοκαιριού (του δικού μου ναρκωτικού) πριν μπει για τα καλά το φθινόπωρο. Η καλύτερη απόδραση αυτού του Σεπτεμβρίου ήταν στην Κύθνο και στο καταφύγιο Cape Suites, ένα ολοκαίνουριο συγκρότημα, ακριβώς πάνω στη θάλασσα.
Χρειαστήκαμε μόλις 20 λεπτά από το λιμάνι του Μέριχα για να φτάσουμε στο ακρωτήριο Πόρος, αμέσως μετά τον οικισμό του Αγίου Δημητρίου στο νοτιοδυτικό τμήμα της Κύθνου και να αντικρίσουμε το Cape Suites, μια μεγάλη έκταση με 8 πέτρινες κατοικίες με θαλασσινά ονόματα, χτισμένες κατηφορικά με θέα στο απέραντο γαλάζιο. Μια όαση ηρεμίας. Αυτή η σκέψη έρχεται στο μυαλό σου με το που φτάσεις. Η αίσθηση γαλήνης σε πλημμυρίζει, πριν καν καλά καλά ξεκινήσεις τις διακοπές σου, σεργιανίζοντας στα δρομάκια που οδηγούν σε πόρτες που γράφουν “Αστερίας”, “Βυθός”, “Άμμος”, “Βότσαλο” ή “Όστρακο”.
Η δική μας σουίτα, είχε το όνομα “Κοράλλι” και μια βεράντα με τη θάλασσα πιάτο, που θα ζήλευε ακόμη κι ο Ποσειδώνας! Το πρωί άνοιγα την μπαλκονόπορτα και με έλουζε το φως του ήλιου σαν το πιο ζεστό καλωσόρισμα και το βράδυ καθόμουν στη βεράντα και άκουγα μονάχα τον παφλασμό των κυμάτων σαν το πιο απαλό νανούρισμα. Το εσωτερικό του Κοραλλιού μας ήταν ακριβώς αυτό που αγαπώ στα νησιά των Κυκλάδων. Ένα μείγμα σύγχρονης πολυτέλειας και παραδοσιακής κυκλαδίτικης αισθητικής. Πατητή τσιμεντοκονία, μπαμπού φωτιστικά, ξύλο και κορμοί δέντρων κάτω από το πέπλο της αγνότητας του λευκού χρώματος που δίνει φως σε ένα σημείο, σ’ ένα μέρος που έτσι κι αλλιώς το φως βασιλεύει και φωτίζει την καρδιά μας.
Τρεις μέρες περάσαμε σε αυτό το καταφύγιο κι αν δε διαμαρτυρόταν η όρεξή μας για φαγητό δεν θα φεύγαμε ούτε λεπτό από αυτό τον παράδεισο που μας έκανε να ξεχάσουμε ακόμη και την έννοια της λέξης “υποχρεώσεις” και το άγχος μας να εξατμιστεί στο θαλασσινό αγέρι. Ένα μικρό πέτρινο δρομάκι με σκαλοπάτια μπροστά από τις σουίτες οδηγεί σ’ ένα μικρό βραχώδη κολπίσκο από όπου ρίξαμε τις βουτιές μας σαν παιδιά, αν και το μέρος είναι για δυνατούς μύστες της βουτιάς από βράχια.
Την τελευταία μέρα, είχαμε την τύχη να ρίξουμε μια κλεφτή ματιά και σε άλλες σουίτες, ομολογουμένως εντυπωσιακές αν και μεταξύ μας, νομίζω πως το Κοράλλι μας ήταν το πιο όμορφο, το πιο ζεστό απ’ όλα! Αλλά εντάξει, το ξέρω δεν είμαι αντικειμενική, αφού εκεί πέρασα 3 μοναδικές μέρες που θα με συντροφεύουν όλο το χειμώνα, μέχρι να ξανασκάσει μύτη το καλοκαίρι και πού ξέρεις, ίσως να ξαναβρεθώ εκεί για ακόμη περισσότερη μαγεία.
Ευχαριστώ θερμά την κ. Βίκυ Λειβαδίτου και τον σύζυγό της κ. Κώστα για την υπέροχη φιλοξενία και την παραχώρηση αυτοκινήτου για τη μετακίνησή μας, αφού είχαμε τη φαεινή ιδέα να μην κάνουμε κράτηση (μέσα Σεπτεμβρίου γαρ) και να πέσουμε σε γάμους και βαφτίσια και στα μοναδικά δύο γραφεία ενοικίασης αυτοκινήτων του νησιού να μην υπάρχει ούτε ρόδα.
Αν θες να ζήσεις κι εσύ την εμπειρία, μπορείς να κάνεις κράτηση στο Cape Suites εδώ.
If you follow me on Instagram (@lavienblog) you might also noticed some of these photos that are always on my happy dreams…
À bientôt 
Photos by me & Kostas Sar.
The content & photos on this blog are licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivs 3.0 Unported License.
You may not republish, copy or modify the content and use the photos without my permission.
