Wait! Don’t start yet! Put some –appropriate- music on first!

Είμαι ερωτευμένη με τα μικρά πράγματα της ζωής. Με εικόνες, μυρωδιές, γεύσεις… Με ό,τι με κάνει να χαμογελάω και να νιώθω τυχερή που το βιώνω, ακόμη κι αν είναι το πιο απλό, για άλλους δεδομένο ή συνηθισμένο. Με το γαλάζιο χρώμα της θάλασσας και τη λευκή άμμο, με το άρωμα της βανίλιας, με τη γεύση του λευκού σταφυλιού, με τα ροζ ηλιοβασιλέματα… αλλά μ’ αυτό που είμαι αθεράπευτα ερωτευμένη είναι οι παλιές πόλεις που αποπνέουν μυστικιστική νοσταλγία και με μεταφέρουν πολλά χρόνια πίσω, χωρίς καν να έχω μπει σε χρονομηχανή. Καστροπολιτείες, περιοχές με πολλές αρχαιότητες, παλιές πόλεις. Κάπως έτσι καψουρεύτηκα τη Μονεμβασιά, τη Ρώμη και φυσικά τα Χανιά!

Περπατάω στα σοκάκια της παλιάς πόλης των Χανίων και νιώθω πως βρίσκομαι σε μια χρονοκάψουλα που την έχουν αγγίξει Έλληνες, Ενετοί, Τούρκοι, Εβραίοι και Αιγύπτιοι. Καθόλου τυχαίο αν κάνω μια σύντομη αναδρομή στην ιστορία. Σύμφωνα με τις αρχαιολογικές έρευνες, η πόλη των Χανίων είναι χτισμένη πάνω στα ερείπια της αρχαίας Κυδωνίας, που ιδρύθηκε από τον Μίνωα. Κατά τον 13ο αιώνα η μεσαιωνική πόλη των Χανίων διαμορφώθηκε από τους Ενετούς κατακτητές και χαρακτηρίζεται από Βενετσιάνικο μανιερισμό με κάποια Φλαμανδικά στοιχεία.

Το 1645 οι Τούρκοι κατέλαβαν τα Χανιά, οι καθολικές εκκλησίες μετατράπηκαν σε Τζαμιά ενώ τα κτίσματα πήραν πιο ανατολίτικο χαρακτήρα. Το 1913 η Κρήτη ενώθηκε με την Ελλάδα ενώ στον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο έγιναν σφοδρές μάχες μέχρι την τελική πτώση των Χανίων μετά από πολιορκία 10 ημερών, όπου τα Χανιά βομβαρδίστηκαν με αποτέλεσμα να καταστραφεί η παλιά πόλη. Ακόμη και μετά από όλα αυτά (ή μάλλον εξαιτίας όλων αυτών των προσμείξεων) η συνοικία της Παλιάς Πόλης αποπνέει μια αριστοκρατική γοητεία που δεν γίνεται εύκολα να προσπεράσεις!

Μέσα στο λαβύρινθο από σοκάκια της παλιάς πόλης χτυπάει μια καρδιά 5.000 χρόνων. Ακούω τον χτύπο της σε κάθε στροφή, σε κάθε καμάρα, σε κάθε κρεμαστό κήπο των σπιτιών της.

Ξεκινάω τη βόλτα μου, σχεδόν πάντα, από την πολυσύχναστη Χάληδων, εκεί που βρίσκεται μια παραμυθένια αυλή που με προκαλεί για την πιο ανέμελη ζωή!

Οι στίχοι του Charles Aznavour αντηχούν στ’αυτιά μου και η αυλή του “Bohème” μπαίνει στην καρδιά μου. Και έτσι όπως έχω γλυκαθεί μεταφορικά απ’ αυτή την ομορφιά, έρχεται η ώρα να γλυκαθώ και κυριολεκτικά. Γιατί στη Χάληδων υπάρχει  το καλό, ΤΟ παγωτό, το “Πειραγμένο”!  Ο Δημήτρης φτιάχνει παγωτό κομμένο και ραμμένο στα μέτρα μου! Διαλέγω κάποια από τις ευφάνταστες γεύσεις (αναμεσά τους στρουμφάκι, τσιχλόφουσκα big babol κ.α) και εκείνος μου προσθέτει μέσα ό,τι επιλέξω (γκοφρέτα, maltesers ή ακόμη και ρακί). Όχι ευχαριστώ, δεν πίνω αλκοόλ, θα προτιμήσω smarties!

Κάνω λίγα βήματα πίσω για να βρεθώ στην οδό Ζαμπελίου και να χαζέψω τα σπίτια με τις χαρακτηριστικές βενετσιάνικες προσόψεις, όπως το αρχοντικό των ευγενών Renier, που σήμερα έχει γίνει ένα boutique hotel με 9 σουίτες. Πιο πέρα, βρίσκεται η οδός Θεοτοκοπούλου, που γλίτωσε από τους βομβαρδισμούς του Β’ Παγκοσμίου πολέμου. Εκεί υπάρχουν βενετσιάνικα κτίρια και καταστήματα με αναμνηστικά που έχουν έκδηλα τα ανατολίτικα ίχνη της Τουρκοκρατίας, με καφασωτά παράθυρα και ξύλινα μπαλκόνια. Σ’ αυτή την ήρεμη συνοικία που ονομάζεται Τοπανάς, μια τουρκική ονομασία που προήλθε από τα κανόνια, δηλαδή τα τόπια που είχαν εκεί οι Τούρκοι,  νιώθω σαν να βρίκομαι σε μια παλιά γραφική γειτονιά. Εκεί υψώνεται και το Φρούριο Φιρκά που έχει χρησιμοποιηθεί ως στρατώνας, αποθήκη του πολεμικού ναυτικού αλλά και ως φυλακή μέχρι τον εμφύλιο.

Εκεί στα στενά του Τοπανά ανάμεσα στα Βενετσιάνικα αρχοντικά του 17ου και 18ου αιώνα, βρίσκεται το αγαπημένο μου “Fagotto Jazz Bar” στην οδό Αγγέλου, ένα πανέμορφο διατηρητέο ενετικό κτίριο του 15ου αιώνα. Περίτεχνες πόρτες, έντονα χρώματα, φυτά, αρχοντικά, πέτρινα μπαλκόνια και καμάρες, η παλιά πόλη των Χανίων είναι ένας μοναδικός χορός που μας παρασύρει στο γοητευτικό παρελθόν!

Αλλά το πραγματικό διαμάντι της παλιάς πόλης είναι το παλιό λιμάνι των Χανίων! Εκεί υπάρχει το μοναδικό από τα σωζόμενα τζαμιά το τέμενος του Χασάν Πασά ή Γιαλί Τζαμισί με την τυπική μορφολογία των τεμενών (ένα μεγάλο κεντρικό τρούλο και τέσσερις μικρότερους) που λειτουργεί πλέον ως χώρος εκθέσεων και εκδηλώσεων, τα 7 σωζόμενα από τα 17 Νεώρια, αλλά και ο πολυφωτογραφημένος Αιγυπτιακός Φάρος, το στολίδι του Ενετικού λιμανιού, με ύψος 21 μ. Αποτελεί τον παλαιότερο φάρο ολόκληρης της Μεσογείου που σώζεται μέχρι σήμερα κι έναν από τους παλαιότερους στον κόσμο.

If you follow me on Instagram (@polinetta_) you might also noticed some of these photos that are always on my happy dreams…

À bientôt

      P.

Photos taken by me

The content & photos on this blog are licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivs 3.0 Unported License.
You may not republish, copy or modify the content and use the photos without my permission.