Κάποιες μέρες επέλεξα να μείνω στην άλλη μεριά του νησιού· σ' ένα ξενοδοχείο, πραγματικό κυκλαδίτικο χωριό, για να είμαι πολύ κοντά στις παραλίες, απόφαση που δεν μετάνιωσα ούτε στο ελάχιστο. Το όνομα αυτού; Samson's Village.
Υπάρχουν κάποια ταξίδια σαν κρυμμένες οάσεις γεμάτες φως, ξαφνικά μέσα στο σκοτάδι ανοίγει ένα παράθυρο κι όλα αλλάζουν. Μπορεί να μη χρειάζεται να μπεις σε καράβι, αυτοκίνητο ή αεροπλάνο, αλλά έχεις εκείνη την αίσθηση πως έχεις φτάσει στον προορισμό σου.
Ήθελα πολλά χρόνια να επισκεφτώ τα Μάταλα, να μπω μέσα στις σπηλιές των Χίπις, που στο μυαλό μου είχαν πάρει μυθικές διαστάσεις, να φανταστώ πώς ζούσαν, πώς περνούσαν τις μέρες και τις νύχτες τους κάτω από τον έναστρο Κρητικό ουρανό.
Αν με διαβάζεις συστηματικά θα ξέρεις πως δεν χάνω τις εβδομάδες μόδας στο Παρίσι, λόγω επαγγελματικής ενασχόλησης αλλά κυρίως λόγω επαγγελματικής διαστροφής.
Όταν έχεις ζήσει στο εξωτερικό, νιώθεις για πάντα μισός. Ένα κομμάτι σου είναι στη χώρα που γεννήθηκες και μεγάλωσες κι ένα άλλο στη χώρα που "σε μεγάλωσε", στη χώρα που αναγκαστικά ενηλικιώθηκες.
Δύο χρόνια πριν, λίγες μέρες πριν τα γενέθλιά μου, έκλεισα τα μάτια και προσπάθησα να φέρω στο μυαλό μου μια εικόνα, ένα μέρος που θα μ’ έκανε αυτόματα να χαμογελάσω.
Για την Ορεινή Ναυπακτία δεν είχα ακούσει πολλά πράγματα, λίγες σκόρπιες παιδικές αναμνήσεις υπήρχαν μόνο στο μυαλό μου κι αυτές από ένα καλοκαίρι στην παραθαλάσσια Ναύπακτο.