Wait! Don’t start yet! Put some –appropriate- music on first!

Την πρώτη φορά που επισκέφτηκα τη Βαρκελώνη ήμουν ακόμη στο Λύκειο και το ταξίδι ήταν οικογενειακό. Μέναμε στη Βαλένθια με αφορμή τη διεθνή έκθεση πλακιδίων Cevisama (λόγω οικογενειακής επιχείρησης) και η Βαρκελώνη μπήκε στο πρόγραμμα ως μια απλή μονοήμερη, από την οποία θυμάμαι το ζωολογικό της κήπο και τη Sagrada Familia. Με άλλα λόγια, η δεύτερη φορά ήταν σα να ήταν η πρώτη! Αυτή τη φορά το ταξίδι διοργανώθηκε με αφορμή τα γενέθλιά μου. Ξεκίνησε από τη Βαρκελώνη, συνεχίστηκε σ’ ένα chalet στη Στυρία και ολοκληρώθηκε στη Χριστουγεννιάτικη Βιέννη.

Αποφασίσαμε να μείνουμε στη Βαρκελώνη 5 βράδια, γιατί θέλαμε να χορτάσουμε την πόλη και να την εξερευνήσουμε με την ησυχία μας. Αν εξαιρέσουμε τις δύο πρώτες μέρες που έβρεχε καταρρακτωδώς, τις υπόλοιπες μέρες η Βαρκελώνη μας αποζημίωσε με υπέροχη ηλιοφάνεια και υψηλές θερμοκρασίες, κι ας ήταν μέσα Δεκεμβρίου. Μείναμε σε 2 ξενοδοχεία σε μοναδική τοποθεσία και τα δύο. Το ένα ήταν το Cotton House Hotel για το οποίο έχω γράψει ολόκληρο post εδώ και το άλλο το Motel One, απέναντι από το Parc de la Ciutadella. Βρήκα την πρωτεύουσα της Καταλονίας πολύ κοντά στα δεδομένα της Ελλάδας κι αυτό είχε αντικρουόμενη σημασία για μένα. Το γεγονός αυτός με πλημμύρισε με οικειότητα και γνώριμο θαλασσινό αέρα αλλά την ίδια στιγμή η πόλη δεν ήταν αρκετά διαφορετική για να με εντυπωσιάσει.

Ξεκινήσαμε την εξερεύνηση μας από τη Las Ramblas, το πιο διάσημο πεζόδρομο της Βαρκελώνης, χαθήκαμε στην αγορά τροφίμων Boqueria Market για να γευτούμε χειροποίητη σοκολάτα για να καταλήξουμε στην κεντρική πλατεία Plaza Catalunya, ενώ η μυρωδιές από τα tapas σε όλο το δρόμο μας έσπαγαν τη μύτη.

Ένα πρωινό το αφιερώσαμε στο Parc Güell που θυμίζει ένα ολόκληρο ζαχαρωτό χωριό. Σχεδιάστηκε από τον ρηξικέλευθο αρχιτέκτονα Gaudí, έπειτα από παραγγελία του επιχειρηματία Eusebi Güell, μεταξύ 1900-1914, ενώ ως δημόσιο πάρκο άνοιξε το 1926. Σήμερα αποτελεί Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της Unesco ως μέρος του συνόλου των έργων του Gaudí. Από ΄κει απολαύσαμε πιάτο τη Βαρκελώνη και νιώσαμε σαν να πρωταγωνιστούμε στο πιο χρωματιστό παραμύθι.

Κλείσε εισιτήρια για ένα guided tour στο Parc Güell με skip the line είσοδο εδώ 

Η υπόλοιπη μέρα μας βρήκε να βολτάρουμε ανέμελες στην πόλη για να συναντήσουμε το Casa Milà και Casa Batlló, στη λεωφόρο Passeig de Gràcia. Είναι δύσκολο να μην εντυπωσιαστείς απ’ αυτά τα μοντερνιστικά δημιουργήματα του Gaudí, όταν παρατηρήσεις την πρόσοψη του Casa Milà που θυμίζει κινούμενη θάλασσα ή τις σουρεαλιστικές καμινάδες-γλυπτά, που μοιάζουν με πολεμιστές, αν ανέβεις στην ταράτσα του, αλλά και το Casa Batlló, το σπίτι της οικογένειας Batlló που κατασκευάστηκε το 1877 και οι τοίχοι του δημιουργούν την ψευδαίσθηση των κυμάτων, ενώ τα μοναδικά μπλε και χρωματιστά βιτρό του, ενισχύουν αυτή την εντύπωση.

Κλείσε εισιτήρια για να μπεις στο Casa Batlló εδώ

Δεν θα μπορούσαμε βέβαια να μην περάσουμε και από τη Sagrada Familia, το έργο του Gaudí που ξεκίνησε το 1881 και 140 χρόνια περίπου μετά δεν έχει ολοκληρωθεί. Ο Gaudí οραματίστηκε μια εκκλησία που δεν έχει ξαναυπάρξει, ένα γεγονός που παραμένει ως σήμερα. Αρκεί να σταθείς μπροστά της και θα νιώσεις αμέσως δέος με τις λεπτομέρειες της επιβλητικής κατασκευής της. Στο δρόμο μας συναντήσαμε ένα πολύ γραφικό café, ονόματι Bristol Gastropub με γλυκά που φαίνονταν υπερλαχταριστά, οπότε το να κάτσουμε (και να τα δοκιμάσουμε) ήταν μονόδρομος!

Κλείσε εισιτήρια για τη Sagrada Familia εδώ

Περιπλανηθήκαμε στα σοκάκια της Παλιάς Πόλης και στη Γοτθική συνοικία στο κέντρο της βγάζοντας αναρίθμητες φωτογραφίες και τρώγοντας churros με σοκολάτα, κάναμε βαρκάδα στη λίμνη του Parc de la Ciutadella, ενώ την τελευταία μας μέρα, ένα tuk tuk βρέθηκε τυχαία στο δρόμο μας και ανεβήκαμε για μια ξέφρενη διαδρομή στη Barceloneta, τη γειτονιά με την παραλία που το Discovery Channel, μ’ ένα ντοκιμαντέρ του το 2005, την ανέδειξε ως την ‘καλύτερη αστική παραλία του κόσμου’.

Συνήθως, στα ταξίδια είμαστε πρωινοί τύποι (όχι, δεν ξυπνάμε από το χάραμα, αλλά μας αρέσει να φωτογραφίζουμε με φως), οπότε το βράδυ είμαστε σχεδόν πάντα πτώματα και θέλουμε ένα καλό δείπνο, ένα περίπατο και ύπνο αλλά σ΄ αυτό το ταξίδι ήμασταν στη Βαρκελώνη, μια πόλη που φημίζεται (και) για τη νυχτερινή της ζωή, οπότε δε γινόταν να μη νυχτοπερπατήσουμε! Σίγουρα δεν θα ξεχάσω το βράδυ που πήγαμε στο πιο τροπικό μπαρ της Βαρκελώνης το “Paradiso” και ήπιαμε το “Cocktail in the Woods” με πραγματικά (ψητά) μερμήγκια που μπορείς να δοκιμάσεις στο καλαμάκι από bamboo. Κάποτε θα επιστρέψω στη Βαρκελώνη για ένα ακόμη challenge στην πόλη με τη ζωηρή νυχτερινή ζωή.