Top
  >  2018

Μια αποτυχημένη απόπειρα πέρσι, να επισκεφτώ τη Βιέννη την περίοδο των Χριστουγέννων με πείσμωσε ακόμη πιο πολύ, φέτος, να πραγματοποιήσω αυτό το ταξίδι στο παραμυθένιο Χριστουγεννιάτικο κόσμο της, ακόμη κι αν έπρεπε να μεταμφιεστώ σε ξωτικό του Άη Βασίλη.

Το να διανυκτερεύσεις σ' ένα ξενοδοχείο-σπηλιά σε μια από τις αρχαιότερες κατοικημένες πόλεις του κόσμου είναι, αδιαμφισβήτητα, από εκείνες τις εικόνες και τις αισθήσεις που μένουν χαραγμένες μέσα σου, όσα χρόνια κι αν περάσουν.

Η γραφική Puglia στη Νότια Ιταλία μπήκε στη travel bucket list μου πολύ πρόσφατα, όταν έπεσαν στην αντίληψή μου μερικές μαγευτικές φωτογραφίες από μέρη με παραμυθένιους τρούλους και γραφικά σπιτάκια σκαρφαλωμένα πάνω σε ψηλούς βράχους.

Το πρώτο μου «χαίρω πολύ» με την Πάρο έγινε αρκετά χρόνια πριν, όταν ακόμα κολυμπούσα στον εφηβικό κόσμο μου. Μόλις είχα τελειώσει τη B' Λυκείου, ετών 16μιση και γεμάτη ανυπομονησία για τις πρώτες διακοπές με τους πιο τρελούς φίλους μου. 

Η Σέριφος ήταν η τρίτη στάση του Island Hopping μας. Μετά την πληθωρική -με μεγάλες αποστάσεις και έντονες εικόνες- Μήλο, το μυαλό μου αποζητούσε ηρεμία, μια χαλαρή αγκαλιά μέσα στη θάλασσα του Αιγαίου.

Η πρώτη (και μεγαλύτερη) στάση του πολυπόθητου Island Hopping στα ελληνικά νησιά που είχε χρωματίσει με άπλετο μπλε τα καλοκαιρινά όνειρά μας, ήταν η Φολέγανδρος. Ένα νησί, προσωποποίηση της Θεάς Άρτεμις.

Το αρχικό μας πλάνο ήταν να επισκεφτούμε τη Φολέγανδρο και την Αστυπάλαια. Η πρόταση να ενώσουμε τους δύο αρχικούς μας προορισμούς σ' ένα island hopping με 5 προορισμούς ήταν καλύτερο κι από όνειρο θερινής νυχτός.

Δεν είχα ξανακούσει τίποτα για τον Πύργο μέχρι που μου το πρότεινε μια φίλη κι επειδή αγαπώ τα χωριουδάκια και την ηρεμία τους αποφάσισα οι πρώτες μέρες της διαμονής μου να με βρουν σ' αυτό το γραφικό παράδεισο.