Στη λίμνη Πλαστήρα πήγα για ποδηλατάδα στις όχθες της, πεζοπορία και τοξοβολία μέσα σε πανέμορφα δάση, Canoe-Kayak στα κρύα ακόμη νερά της και φυσικά χαλάρωση στο δωμάτιο του ξενοδοχείου με θέα στη λίμνη.
Όταν άκουσα για πρώτη φορά πως υπάρχει ένα χωριό λίγα χιλιόμετρα έξω από τα Χανιά, χωρίς το αγαθό που κατέχει πλέον την πρωτοκαθεδρία στο δυτικό πολιτισμό μας, -το ηλεκτρικό ρεύμα-, η περιέργειά μου φούσκωσε σαν μπαλόνι!
Δυό μέρες μόνο στον παραδοσιακό οικισμό Πορταριά, βόρεια του Βόλου, είναι αρκετές για να μου μεταδώσουν μια μαγική "αμνησία". Δεν θυμάμαι τίποτα και κανέναν. Μόνο ζω το παρόν και ρουφάω την ομορφιά γύρω μου.
Ποδηλατάδα στα χωριά της ορεινής Αρκαδίας; "I'm going!" Φώναξε αμέσως η περιπετειώδης φύση μου, πριν προλάβω να αναλογιστώ πως θα γίνει μήνα Ιανουάριο και πιθανότατα θα μείνω εκεί κρυσταλλωμένη, μέχρι να σκάσει μύτη η άνοιξη!
Μετά το ιδιότροπο 2015 ήθελα μόνο να (ξε)φύγω. Το πού δεν είχε και πολύ σημασία, αρκεί να βοηθούσε το μυαλό μου να (ξε)φύγει ομοίως. Μια φωτογραφία στο google με πλακόστρωτα δρομάκια και έντονα vintage χρώματα, ήταν αρκετή για να πω…Monemvasia it is!