Περπατάω στα σοκάκια της παλιάς πόλης των Χανίων και νιώθω πως βρίσκομαι σε μια χρονοκάψουλα που την έχουν αγγίξει Έλληνες, Ενετοί, Τούρκοι, Εβραίοι και Αιγύπτιοι.
Η αλήθεια είναι πως είχα ακούσει πολλά για τον Μπάλο, γι'αυτή την παραλία-διαμάντι της Κρήτης αλλά ποτέ δεν θα μπορούσα να φανταστώ τα συναισθήματά μου, όταν βρέθηκα εκεί, να την κοιτάζω από ψηλά, ακίνητη και σχεδόν με κομμένη την ανάσα!
Όταν άκουσα για πρώτη φορά πως υπάρχει ένα χωριό λίγα χιλιόμετρα έξω από τα Χανιά, χωρίς το αγαθό που κατέχει πλέον την πρωτοκαθεδρία στο δυτικό πολιτισμό μας, -το ηλεκτρικό ρεύμα-, η περιέργειά μου φούσκωσε σαν μπαλόνι!