Στην καρδιά της Μπασιλικάτα, στον Ιταλικό Νότο, στα σύνορα με την Απουλία, υπάρχει μια πόλη με λαξευμένες σπηλιές και μια βιβλική ατμόσφαιρα που παρασύρει μαζί της σ’ ένα ταξίδι πίσω στο χρόνο, όποιον διαβεί τα σοκάκια της.
Η προ covid Χριστουγεννιάτικη εξόρμησή μου στη Βιέννη, περιλάμβανε και μια μέρα στο παραμυθένιο Σάλτσμπουργκ, τη γενέτειρα του Μότσαρτ.
Δεν ήξερα καν την ύπαρξη αυτής της Ελβετικής πόλης, μέχρι που μπήκε στο πρόγραμμα του Road Trip μας στην Ευρώπη, περισσότερο γιατί βόλευε σαν τοποθεσία. Τελικά αποδείχτηκε πολύ καλή επιλογή και μια ευχάριστη έκπληξη.
Την πρώτη φορά που επισκέφτηκα τη Βαρκελώνη ήμουν ακόμη στο Λύκειο και το ταξίδι ήταν οικογενειακό. Με άλλα λόγια, η δεύτερη φορά ήταν σα να ήταν η πρώτη! Αυτή τη φορά το ταξίδι διοργανώθηκε με αφορμή τα γενέθλιά μου.
Η πρώτη εντύπωση που είχα μπαίνοντας στην πόλη ήταν κρανίου τόπος. Προχωρώντας, όμως, πιο πέρα στο ιστορικό κέντρο, αφήνω πίσω μου τις πολυκατοικίες Σοβιετικού τύπου και μπαίνω σε μια χρονομηχανή που με ταξιδεύει στα χρόνια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Δεν γνώριζα καν την ύπαρξη του Τάμπερε, πριν η πρόσκληση από το Ping Helsinki προσγειωθεί στο mailbox μου. Το γεγονός όμως, πως πρόκειται για την πρωτεύουσα της σάουνας, μ' έκανε να θέλω να γνωρίσω αυτή την πόλη του Φινλανδικού Νότου.
Στο πρόγραμμα του Road Trip μας, συμπεριλάβαμε και το Λίχτενσταϊν, την τρίτη μικρότερη χώρα στην Ευρώπη, έκτη στον κόσμο και μικρότερη γερμανόφωνη χώρα στον πλανήτη γη που, επιπλέον, δε συνορεύει με τη Γερμανία.
Αυτό που με εντυπωσίασε από την πρώτη στιγμή στο Innsbruck είναι τα πολύχρωμα σπίτια στον ποταμό Inn με τις χιονισμένες βουνοκορφές των Άλπεων στο background. Τόση ομορφιά, έμοιαζε με ψεύτικη, έτσι όπως χανόταν μέσα στην ομίχλη του Φεβρουαρίου.
Είναι δύσκολο να μην αγαπήσεις τη Βιέννη τα Χριστούγεννα. Εκείνες τις μέρες του χρόνου που η μυρωδιά του ζεστού κρασιού punch αρωματίζει τον αέρα, τα φωτάκια χαρίζουν την αίσθηση παραμυθιού και φρεσκοψημένες χριστουγεννιάτικες λιχουδιές σε τραβούν από τη μύτη.
Το ταξίδι στο πολυπολιτισμικό Μόναχο, στη σκιά των Βαυαρικών Άλπεων στα τέλη Ιανουαρίου, προγραμματίστηκε τόσο τελευταία στιγμή που μας στοίχισε μια διαμονή στο χειρότερο και πιο βρωμερό (αλλά διόλου ευκαταφρόνητου) Airbnb όλων των εποχών.