Μια φορά κι ένα καιρό, ήταν ένα μονοπάτι μαγικό με πολύχρωμα λαμπατέρ και στο τέλος του ξεπρόβαλε το σπίτι ενός ζωηρού ξωτικού, του Little KooK, που ξύπναγε στους ενήλικες το παιδί που είχαν πολύ βαθιά κοιμίσει μέσα τους.
Το πρώτο μου rendez-vous με το Παρίσι δόθηκε καταχείμωνο αλλά άνθισε σαν λουλούδι την άνοιξη, αφού εξελίχθηκε σε μια μόνιμη ερωτική σχέση, αφήνοντας ανεξίτηλο σημάδι στο μυαλό μου, στο σώμα μου και την καρδιά μου.
Στη λίμνη Πλαστήρα πήγα για ποδηλατάδα στις όχθες της, πεζοπορία και τοξοβολία μέσα σε πανέμορφα δάση, Canoe-Kayak στα κρύα ακόμη νερά της και φυσικά χαλάρωση στο δωμάτιο του ξενοδοχείου με θέα στη λίμνη.
Αυτό το post άργησε πολύ. Πάρα πολύ. Ίσως γιατί υποσυνείδητα ήθελα να κρατήσω όσο περισσότερο μπορώ τη λάμψη και τη ζωντάνια της Παριζιάνικης εβδομάδας μόδας.
Μπορεί να μοιάζουν εξωτικές, παραλίες που θα βρίσκαμε στην άλλη άκρη του κόσμου, αλλά είναι στα πόδια μας, στη μοναδική Κρήτη με εικόνες που δημιουργούν από μόνες τους συναισθήματα που δεν ξεχνιούνται εύκολα!
Αυτή η τάση που οι γάμοι συνδυάζονται με διακοπές, έχει βρει σύμφωνη την ταξιδιάρα ψυχή μου, κι έτσι εκείνο το πρώτο τριήμερο των φετινών διακοπών μου, σουλατσάρισα σε κάθε όμορφη γωνιά αυτού του Κυκλαδίτικου παραδείσου!
Περπατάω στα σοκάκια της παλιάς πόλης των Χανίων και νιώθω πως βρίσκομαι σε μια χρονοκάψουλα που την έχουν αγγίξει Έλληνες, Ενετοί, Τούρκοι, Εβραίοι και Αιγύπτιοι.
Όταν αντίκρισα από το καραβάκι ένα μικρό κολπίσκο μόλις δύο μίλια δυτικά των Σφακίων, στη νότια Κρήτη, με την χαρακτηριστική άσπρη μπλε ομορφιά, νόμιζα πως ονειρευόμουν!
Υπάρχει μια λίμνη στη Κρήτη, με τη γοητεία μιας απόκοσμης ομορφιάς. Τα νερά της αλλάζουν χρώματα μαγικά, η αύρα της είναι δυνατή σαν να σε διαπερνούν ηλεκτρομαγνητικά κύματα και μια μελωδία μοιάζει να βγαίνει από το νερό.
Η αλήθεια είναι πως είχα ακούσει πολλά για τον Μπάλο, γι'αυτή την παραλία-διαμάντι της Κρήτης αλλά ποτέ δεν θα μπορούσα να φανταστώ τα συναισθήματά μου, όταν βρέθηκα εκεί, να την κοιτάζω από ψηλά, ακίνητη και σχεδόν με κομμένη την ανάσα!